Iedereen heeft wel eens hulp nodig. Dan kan het helaas wel gebeuren dat je tegen muren aan loopt en niet verder komt. Maar het kan ook anders. Dat ondervonden Kees en Bep Nooitgedacht (i.v.m. privacy een fictieve naam) onlangs toen het leven hen te zwaar werd.

Financiën
‘Ik ben 83 jaar,’ zo laat Kees weten. ‘En ik woon al meer dan 40 jaar samen met mijn vrouw Bep in een huis van de woonstichting. We leerden om zuinig te zijn en daardoor kunnen we net rondkomen. Tja, het werd wel akelig toen vorig jaar mijn inkomsten minder werden. We dachten zelfs dat we het huis uit moesten. De huur zouden we niet meer kunnen bekostigen.’ Bep voegt daar aan toe: ‘Ik ben nogal aan ‘t kwakkelen met mijn gezondheid, want die laat te wensen over. Die medicijnen zijn ook duur, hè. Bij de dokter hadden we zowat een abonnement. Nee, het ging toen niet goed. Eigenlijk zaten we erg in de put.’ De twee kijken elkaar begrijpend aan en knikken. ‘Toen we weer eens bij de dokter kwamen zorgde de assistente ervoor dat er iemand van Mentorhulp Oisterwijk met ons kwam praten,’ vertelt Kees. ‘Die heeft toen een heleboel geregeld. Dat heeft ze goed gedaan. Eerst kwam er een budgetcoach van de woonstichting en die liet ons zien dat we de huur gewoon konden blijven betalen. Dat was een hele geruststelling, snap je. Er is ook nog iemand geweest van Grip op Geld. Nou die was geweldig: regelde alles met de belastingdienst en de gemeente, maar ook voor de huursubsidie. En sinds die mevrouw van Mentorhulp Oisterwijk is geweest komt er ook steeds een hele aardige vrouw om zomaar een praatje te maken of om te horen hoe het gaat. Mooi hè.’

Nog meer pech
Ouderen zijn vaak taai. Ze hebben al heel wat meegemaakt en zijn dus wel wat gewend als het gaat om het verwerken van tegenslagen. Toch kan het allemaal teveel worden. Dat ondervonden Kees en Bep toen Bep een zware operatie moest ondergaan. ‘Ja, dat been van mij wilde maar niet genezen en toen moest het geamputeerd worden. Daarom zit ik nou in deze scootmobiel,’ en ze wijst naar het rollend gevaarte wat haar de nodige vrijheid geeft, ondanks haar handicap. ‘We hebben een vreselijke tijd achter de rug.’ Kees steekt zijn handen in de lucht en zucht diep. ‘Toen Bep uit het revalidatiecentrum kwam kon ze niet terug naar ons huis omdat de rolstoel en alles er niet paste. Dus als die mevrouw van Mentorhulp Oisterwijk ons niet geholpen had….’

Mentorhulp Oisterwijk
Mentorhulp Oisterwijk wil mensen ontzorgen door ondersteuning en oplossingen te bieden voor hulpvragen op het gebied van wonen, werk, zorg en welzijn. Vragen over ondersteuning bij zorg, contacten met woningbouwcorporaties, budgetcoaching, hulp in en rondom het huis, deelname aan activiteiten en het vinden van “een maatje” maken deel uit van het aanbod. Ook een mantelzorger kan er terecht met vragen over hulp en ondersteuning. In een persoonlijk, vertrouwelijk gesprek wordt de hulpvraag besproken waarna de zorgmentor de mogelijkheden inventariseert en een hulpplan op maat gemaakt. Men houdt zelf de regie in handen en heeft slechts één aanspreekpunt. De aanpak van Mentorhulp Oisterwijk kenmerkt zich door “zorgen dat” in plaats van “zorgen voor”. Door het bij elkaar brengen van partijen, het coördineren van hulpvragen en het aanwenden van kennis van het sociaal domein. Zo kan maatwerk tegen zo laag mogelijk kosten worden geleverd.

Hulp
‘Hoe ze het voor elkaar kreeg weet ik niet,’ zegt hij hoofdschuddend.’ Ze moet goeie connecties hebben, want ze had heel vlug dit appartement geregeld en alles aan laten passen zodat ons Bep en ik erin konden.’ Er stond zelfs een nieuw verstelbaar bed in. Dat had ze geregeld met een meubelzaak.’ ‘Ja, maar er waren ook een spiksplinternieuwe koelkast en wasmachine,’ vult Bep vol trots aan. ‘Eigenlijk hebben we altijd alles zelf kunnen regelen zonder hulp van anderen. We zijn van de oude stempel, snap je.’ zegt Kees. ‘Daarom heb ik met een neef zelf ons oude huis leeggehaald en de spullen ingepakt.’ ‘Ja, maar toen ben je wel van de trap gevallen en was die mevrouw heel boos, omdat ze daar ook vrijwilligers voor had geregeld’, moppert Bep op haar man.

De verhuizing
Kees staat op om nog een kopje koffie te halen in hun nieuwe keuken, waar alles mooi en schoon is en er voldoende ruimte is voor Bep om met haar rolstoel te kunnen manoeuvreren. ‘Joh, wat waren we blij toen we voor de eerste keer hier over de drempel stapten,’ vertelt hij. ‘Zelfs de poes heeft haar plekje al gevonden. Ze is nog niet bij me op schoot gesprongen, maar dat komt nog wel. Het is voor ons allemaal nog wat onwennig, hè,’ vertelt Bep.

Het belang van samenwerkende instanties
Het verhaal van Kees en Bep is geen uitzondering. Gelukkig zijn er veel instanties met toegewijde mensen die het helpen van anderen tot hun beroep hebben gemaakt. Zoals Karin en Eric van Mentorhulp Oisterwijk. Zij zijn dit initiatief vanuit hun passie gestart. Onderweg kwamen zij allerlei obstakels tegen in het proces naar verduurzaming: gedoe met de gemeente, wel-geen subsidie, veel zelf geïnvesteerd, ondertussen wel de hele gemeenschap Oisterwijk achter zich staan met tig vrijwilligers en een super grote profijtgroep die gebruik maakt van hun hulp omdat dat zo nodig is. Met recht een succes wat ons betreft!

Mentorhulp Oisterwijk werkt o.a. samen de gemeente Oisterwijk, Stichting Oisterwijk Centraal, sociaal ondernemers en vele vrijwilligers. Meer weten? Bekijk de website.